De gemeenschapsveiling (voorheen) is een typische West-Friese traditie. Hierbij kwam de gehele gemeenschap bij elkaar om elkaar te steunen door diensten aan te bieden waar vervolgens op geboden werd. Het geld werd dan gebruikt voor de gemeenschap. In die tijd had men niet veel spullen, dus werden er voornamelijk diensten aangeboden, zoals bijvoorbeeld 500 roe woelen of een middag tulpen koppen.
De meesten van ons leerden de veiling kennen op de knie van onze ouders, opa of oma, en mochten soms onze hand opsteken. O, wat was dat toch spannend en superleuk. Mijn opa was er bijvoorbeeld op gebrand dat hij zijn eigen aangeboden slagroomtaart terugkocht. Sommige mensen wisten dit en boden dan expres tegen hem op, wat voor de nodige hilariteit zorgde als mijn oma zich omdraaide en de opbieders tot stoppen maande. Het gevoel is moeilijk te beschrijven, maar we willen het maar al te graag aan de volgende generatie doorgeven.
De veiling brengt mensen samen en zorgt voor een gevoel van saamhorigheid. Samen beleven we een gezellige avond en creëren we onvergetelijke herinneringen. Niet alleen tijdens de avond zelf, maar ook tijdens de talloze leuke uitjes die tegenwoordig de plek van de vroegere diensten hebben overgenomen.
Wij worden blij van de toekomstmuziek, gecomponeerd uit gelach en saamhorigheid, en we waarderen dat dit gecomponeerd is door degenen die het stokje aan ons hebben overgedragen.
